Een behandeling op maat voor GBS en CIDP

Achtergrond van het onderzoek

GBS en CIDP zijn spierziekten waarbij de zenuwen ontstoken raken. Dit leidt tot verlamming van de spieren. Bij GBS gaat dit snel, bij CIDP meer geleidelijk. Beide spierziekten kunnen worden behandeld met menselijke antistoffen, zogenoemde immunoglobulinen. Deze behandeling slaat echter niet bij alle patiënten aan; sommige patiënten verbruiken de immunoglobulinen erg snel en hebben wellicht baat bij een hogere dosis. In een eerder onderzoek heeft het Rotterdamse onderzoeksteam een model ontwikkeld waarmee bij individuele patiënten berekend kan worden hoe snel de immunoglobulinen verbruikt zullen worden en wat het effect zal zijn van de behandeling.

Doel van het onderzoek

Het doel van dit onderzoek is om dit model te testen in de praktijk. Hiervoor maken de onderzoekers gebruik van klinische gegevens en bloedmonsters die in eerdere klinische trials zijn verzameld bij mensen met GBS en CIDP. De onderzoekers verwachten dat sommige mensen met GBS een hogere dosis of langere behandeling nodig hebben. Bij mensen met CIDP verwachten ze de dosis en de frequentie van de behandeling beter te kunnen instellen. Zo hopen de onderzoekers alle patiënten een behandeling op maat te kunnen geven.

Tussentijdse resultaten

In de afgelopen drie jaar hebben de onderzoekers bij grote groepen patiënten het niveau van immunoglobulinen in het bloed bepaald. Deze gegevens hebben ze gebruikt om te testen of het model kan voorspellen hoe snel de immunoglobulinen bij individuele patiënten verbruikt worden. De resultaten laten zien dat het model goed werkt en met de nieuwe gegevens verbeterd kan worden. De resultaten zijn gepubliceerd in een klinisch farmacologisch tijdschrift.

De onderzoekers hebben daarnaast met succes een nieuwe methode ontwikkeld om in bloedmonsters van patiënten een onderscheid te maken tussen immunoglobuline van de patiënten zelf en de immunoglobuline uit donorbloed. Hiermee hopen de onderzoekers nog beter het verbruik van de immunoglobulinen te kunnen bepalen. Deze methode is recent gepubliceerd in een immunologisch tijdschrift.

Tot slot kijken de onderzoekers ook naar een stof die vrijkomt bij zenuwschade. De analyses voor de relatie van deze stof met de ziekteactiviteit, klinische uitkomst en het effect van behandeling zijn grotendeels uitgevoerd en worden momenteel beoordeeld voor publicatie.