Collecteren
Alles over collecteren
Hieronder lees je het verhaal van onze bijzondere ambassadeur René Vercoutre. Op 4 mei 2017 is hij, omringd door zijn familie, in het ziekenhuis overleden. René is 75 jaar geworden en was hiermee de oudste Nederlandse beademingspatiënt. Wij wensen zijn familie en vrienden heel veel sterkte.
“Contacten met mensen heb ik nodig”
René Vercoutre was altijd al een charmeur. Hij had een blik in zijn ogen waar vrouwen voor vielen en was vastberaden volop van het leven te genieten. Dat hij sinds zijn vijftiende van zijn schouders tot en met zijn tenen verlamd is, heeft hem daar niet van kunnen weerhouden. Hij had verschillende langdurige relaties, trouwde, kreeg kinderen en kleinkinderen. Inmiddels is René 73. Daarmee is hij in Nederland de oudste overlevende van polio die permanent beademd wordt.
“Het was zomer 1956. Ik was precies vijftien jaar en honderd dagen oud toen ik de ziekte kreeg. Ik was al een week een beetje ziek, toen het plotseling ernstig werd. Binnen een uur kon ik mijn benen niet meer bewegen, en ’s avonds kreeg ik al moeite met ademhalen. De dokter in het dorp wist gelijk wat het was: polio.” René bleek één van de meest ernstige vormen te hebben.
“Ik was de eerste beademingspatiënt in Nederland die zelfstandig ging wonen”
Geen privacy
In het ziekenhuis legden de artsen hem meteen in de ijzeren long, een luchtdichte stalen cocon waar alleen zijn hoofd uit stak. Drukverschillen zorgden ervoor dat de borstkas op en neer ging, waarmee lucht de longen in en uit ging. Niet veel later kon René overstappen op de poliomat, een ander soort beademingsmachine die via een keelbuisje lucht in de longen blies.
“Vijf en een half jaar heb ik in het ziekenhuis gelegen, in een zaal zonder privacy. Op een gegeven moment kreeg ik een relatie met een verpleegkundige. Ik lag al zo lang aan een beademingsapparaat dat ik vond dat ik dat ding goed genoeg begreep om er thuis zelf mee om te gaan. We wilden gaan samenwonen. Dat werd ons met klem ontraden. De artsen zeiden: ‘Ik geef u nog geen twee maanden buiten het ziekenhuis.’ Maar voor mij was het simpel: liever twee maanden in de maatschappij dan nog vijf jaar in het ziekenhuis.”
Zelfstandig
De artsen mochten het dan onverantwoord vinden, technici van het ziekenhuis en het Prinses Beatrix Spierfonds geloofden wel in thuisbeademing. Dus werd in zijn nieuwe huis een luchtleiding met compressor aangelegd. “Ik was de eerste beademingspatiënt in Nederland die zelfstandig ging wonen.” Na het succes van de thuisbeademing maakte het fonds ook beademingsapparatuur in een busje mogelijk. Zo werd hij ook weer mobiel, hoewel niet iedereen de apparatuur vertrouwde. “Toen ik een keer naar Frankrijk ging, dachten ze bij de douane dat ik misschien wijn mee smokkelde in mijn zuurstofflessen”, vertelt René.
“Voor mij was het simpel: liever twee maanden in de maatschappij dan nog vijf jaar in het ziekenhuis”
Lintje
In 2007 kreeg René een lintje in de Orde van Oranje-Nassau, voor zijn werk met de Stichting Alternatieve Relatiebemiddeling voor mindervaliden. “Echt een kroon op mijn werk. En ik geniet nog steeds van het leven. Ik ga elke week naar de schaakclub en reis de wereld rond voor internationale kampioenschappen pijproken. Contacten met mensen heb ik nodig, dat is het belangrijkste in mijn leven.”
Heb jij een spierziekte en wil jij ook jouw verhaal delen? Stuur dan een e-mail naar Esmay van Dijk (e.van.dijk@spierfonds.nl)
